Verse eitjes

Eindelijk is het dan zover. Ons landelijke leven is weer iets landelijker geworden. Onze dierenfamilie is uitgebreid met drie bruine kippen. We hebben een mooi kippenhok (eerder een kippenvilla) gemaakt met een grote buitenren op ongeveer het mooiste plekje van de tuin. De dames voelen zich al helemaal thuis en leggen zelfs al iedere dag een eitje. 

Onze gasten krijgen dus voortaan een lekker vers eitje bij het ontbijt. Maar het gaat ons natuurlijk niet alleen om de eieren. Het is gewoon super gezellig dat leven in de tuin. Waarin nog ruimte genoeg is, dus wie weet welke beestjes er nog bij komen. Grasmaaien is toch wel erg veel werk, dus een paar schaapjes zou niet gek zijn. En misschien voor de leuk nog een ezeltje? Onze buren hun ezel is hoogzwanger en elke dag rijden we vol verwachting voorbij of de kleine al geboren is. Ze zijn klein ook zo schattig. Ik hou jullie op de hoogte en blog zeker een foto als de kleine vrolijk op zijn pootjes staat. 

Heerlijke appelcake

Koken mag dan nog steeds niet mijn allergrootste hobby zijn, bakken daarentegen doe ik wel graag. Helaas niet zo vaak, want het nadeel van al die lekkere taarten, koekjes en cakejes is dat je ze ook moet opeten. Aangezien ik niet het geluk heb makkelijk op een ideaal gewicht te blijven en niet sterk genoeg ben om 'nee' te zeggen tegen een lekker stukje taart, blijft het bakken meestal beperkt tot speciale feestdagen, bezoek van vrienden en familie of af en toe op vrijdag om het begin van het weekend te vieren. 

Vooral vruchtentaarten gaan er altijd in (geeft toch minder schuldgevoel. Zit toch vitamine C in niet waar). De geur van vers gebakken appeltaart door het hele huis geeft net even dat extra thuisgevoel om het weekend mee te beginnen. 

Voor de liefhebbers blog ik een heerlijk recept voor appelcake. 

Foto's: links mijn eigengemaakte appelcake en de foto rechts komt 

van Pinterest

Benodigdheden:

185 gr zachte boter

1 lepel kaneelpoeder

150 gr fijne suiker

3 eieren

200 gr bloem

1 theelepel bakpoeder

Snufje zout

80 ml karnemelk 

Topping

4 kleine zoetzure appels, geschild en gehalveerd zonder klokhuis

2 theelepels suiker

1 theelepel kaneelpoeder

50 ml warme abrikozenjam

Klop de zachte boter, de kaneel en de suiker met een mixer licht en romig terwijl je de oven vast voorverwarmt op 160 C°.

Klop 1 voor 1 de eieren er door en klop goed door. Zeef bloem en bakpoeder in het mengsel en doe de zout en de karnemelk erbij en roer glad. 

Vet de bodem van een springvorm van 22 cm goed in met boter en schud er wat bloem over heen zodat de cake makkelijk uit de vorm te verwijderen is. Schep het mengels in de vorm. 

Snij in elke appel helft een paar diepe gleuven en schik ze op het cakemengsel. Meng de suiker en kaneel en strooi het over de appels. 

Bak 50 min. Bestrijk de cake met warme abrikozen jam en zet de cake nog 10 min terug in de oven of tot hij gaar is (testen met een prikker). 

Om de cake nog lekkerder te maken, kun je hem natuurlijk serveren met slagroom. 

Bon appetit

Kruiden en moestuin

Ik droom al jaren van een groente- en kruidentuin. Liefst met een mooie kas erin. Niet z'n saai aluminium ding, maar z'n sfeervol houten huisje van glas waar ik al vroeg in het voorjaar kan beginnen met tuinieren en heerlijk kan genieten van de eerste zonnestralen. Ruimte hebben we genoeg, maar helaas is er van een greenhouse voorlopig nog geen sprake. Ieder jaar zijn er wel andere dingen die voor gaan in de tuin. Een schapenhek, een nieuwe poort of zoals vorig jaar een nieuwe veranda vloer. 

Bovendien werd mijn droom niet echt begrepen. 'Wat moet jij nou met een moestuin' zegt mijn man altijd. 'Je kan de groente niet eens koken.' Maar dat antwoord gaat inmiddels niet meer op. Mijn kookkunsten zijn misschien nog niet spectaculair, maar ik doe mijn best en ik gebruik ook altijd verse groente en kruiden. Zelfs de salades krijgen vandaag de dag extra aandacht. Vroeger scheurde ik gewoon het zakje open en schudde dan de sla in een schaal met een fles dressing ernaast. Tegenwoordig mix ik veel verschillende soorten sla en maak ik de dressing lekker zelf. 

Ik vind dan ook dat ik dit jaar wel een groente- en kruidentuintje heb verdiend. Enkele oude teilen heb ik alvast gevuld met kruiden en hopelijk kan ik binnenkort ook aan de slag met heerlijke groente, zoals tomaten, courgette, aubergine en bijvoorbeeld rode biet voor in salades of bij de geitenkaas. 

Wie weet krijg ik dankzij mijn eigen gekweekte groente en kruiden wel meer plezier in koken. Ik kan nu in ieder geval mijn grote hobby uitoefenen, namelijk tuinieren. Ik maak nou eenmaal liever mijn handen vuil aan aarde bij het planten dan aan vlees bij het rollen van gehaktballen.

Ach ja, ieder zijn hobby. 

Foto's: links bovenin is mijn eigen kruidentuintje de overige foto's komen van Pinterest. 

Nieuwe collectie Libeco home

Ik ben dol op linnen. Vooral op het prachtige linnen van het Belgische merk Libeco Home.

In januari, op de beurs Maison et Objects in Parijs, heeft Libeco Home haar zomercollectie 2014 voorgesteld. Zoals we van Libeco gewend zijn, is het weer een prachtige collectie met een ingetogen uitstraling en mooie natuurlijke tinten. Van kleurrijk tafel- en keukenlinnen tot beddengoed in mooi op elkaar afgestemde kleuren en vintage strepen. Het leuke van de collecties van Libeco zijn de combineer mogelijkheden, want de nieuwe producten passen mooi bij de reeds bestaande collecties.

Tijdens het doorbladeren van de nieuwe brochure viel mijn oog meteen op het bedlinnen Savanna met de zacht roze en groene strepen. Het beddengoed is heel leuk te combineren met de collecties Rosehill (het gebloemde kussen op de eerste foto) en Hannah.

 foto's: Libeco /Pinterest

Bedlinnen Savanna, 100% linnen 

Met het bedlinnen Heritage lanceert Libeco de Organic collectie. Dit product onderscheid zich door zijn productiemethode. Het complete productieproces, van teelt tot afgewerkt product is op ecologische en sociaal verantwoorde manier verlopen. Deze eerste biologische collectie is verkrijgbaar in twee kleuren, flax en oyster.

 foto's: Libeco Home/ Pinterest

Bedlinnen Heritage, 100% biologisch linnen

foto's: Libeco Home en Pinterest

Tafellinnen Giorgia 100% linnen

Groen is mijn lievelingskleur, daarom vind ik dit nieuwe tafellinnen prachtig. Een mooie pure linnen stof met een vintage accent en met de groene streep op de oyster achtergrond zelfs een tikje retro. 

Ben je benieuwd geworden naar de rest van de zomercollectie 2014? Op mijn site kun je de volledige brochure bekijken. Wil je graag iets bestellen? Neem dan gerust contact met me op. Ik kan alles bestellen en binnen een week wordt het bij je thuis geleverd. 

Klein wild in de tuin

Gisteren, tijdens mijn ochtendwandeling met de hond in de tuin, werd ik verrast door een vreemd geluid tussen de bladeren. In eerste instantie dacht ik dat het de wind was of misschien een egeltje, maar het bleek iets heel anders te zijn. Een heel schattig klein everzwijntje zat zielig weggekropen tussen de herfstbladeren. Waarschijnlijk was hij, tijdens zijn vaste ochtendwandeling met zijn familie, alleen achtergebleven en kon hij de uitgang van de tuin naar het bos niet meer vinden.

Na een flinke poging om hem te vangen (wat een zeer goede ochtend gymnastiek was trouwens) rende hij uiteindelijk het bos in en konden we hem niet meer vinden. 's Middags hebben we nog een poging gedaan, want we hadden inmiddels op internet gelezen dat z'n klein beestje het alleen hoogstwaarschijnlijk niet zal   redden. Uiteraard kon ik, als echte dierenvriend, het niet laten om het hele bos uit te kammen in de hoop het kleine diertje alsnog te vinden en hem als een ware everzwijn moeder onder mijn hoede te nemen. We hebben hem niet meer gevonden. Laten we hopen dat hij het spoor van zijn moeder in het bos heeft terug gevonden en hij gewoon weer met zijn familie herenigd is.

Helaas waren we zo druk bezig om hem te vangen dat we geen foto hebben gemaakt van het snoezige diertje. Ik heb daarom een foto gezocht op internet zodat jullie toch kunnen zien hoe schattig hij was. Kijkend naar dit lieve snoetje met zijn gestreepte pyjama vacht, kun je je niet voorstellen dat hij over een paar maanden net z'n groot, angstaanjagend zwijn is als zijn vader. En geloof mij, die kom je liever niet tegen tijdens je wandeling.

Bron foto: Agami.nl

Blue Monday

Hadden we het niet gevoeld vanmorgen, dan heeft de media ons er wel aan herinnerd. Het is vandaag blue monday, de meest depressieve dag van het jaar. Zijn het niet de mislukte goede voornemens die ons dit gevoel geven of de lege portemonnee, dan is het vandaag zeker het weer. Wat een trieste bedoeling. De afgelopen dagen genoten we nog van het zonnetje, vandaag krijgt hij, denk ik, geen kans.

Toch ben ik vandaag niet van plan om depressief te zitten wezen. Ik heb trouwens nooit last van een blue monday, ik voel meer de blue january. Ik ben niet z'n winter mens en het liefst sla ik deze maand gewoon even over. Februari hoeft ook niet zo en als maart zich niet gedraagt, blijf ik liever in mijn winterslaap tot april.

Maar goed, ik denk altijd maar, er zijn vast mensen die wel genieten van deze tijd van het jaar, dus gun ik hun dat geluk. Mijn tijd komt wel weer. Hoe lang de winter ook duurt, de lente volgt zeker.

Ik heb een paar leuke blauwe plaatjes gezocht om in de mood te komen. Verder ga ik vandaag lekker wat schilderen. Ja, klinkt misschien raar, maar daar word ik nou vrolijk van.

Succes vandaag en laat je niet gek maken. Morgen is het gewoon weer dinsdag.

Bron foto's: Pinterest

Eten klaar maken

De afgelopen weken heb ik veel tijd doorgebracht in de keuken. Niet om af te wassen, op te ruimen of lekker een boekje te lezen aan de keukentafel. Nee, ik was in de keuken om te koken. Niet omdat ik daar zo om stond te springen. Het was eerder uit noodzaak, aangezien de kok des huizes een aantal dagen per week niet op tijd thuis was om te koken.

Het eten klaarmaken is redelijk gelukt. Ik noem het nog geen koken, want het waren zeker geen culinaire hoogstandjes, maar ook geen boterhammen met pindakaas. Gewoon verse groente, aardappelen of pasta en vlees (alleen voor de kids, want ik ben zelf vegetariër).

Ik hoor hobbykoks altijd roepen dat ze koken ontspannend vinden na een drukke dag op het werk. Ik begrijp daar helemaal niets van. Ik kan niets bedenken dat stresserender is dan koken. Eerst de stress om iets te verzinnen. Eindelijk iets bedacht, kom je er achter dat je voor het menu van de dag niet alles in huis hebt en eerst naar de supermarkt moet. En dat om 18u als het halve land nog snel even inkopen moet doen. Eenmaal alles is huis en klaar om te beginnen met koken, begint de stress pas echt.

Ik word altijd vreselijk zenuwachtig in de keuken. Het begint al met de timing.Vlees met een mooi krokant korstje betekent blijkbaar niet dat het vlees van binnen ook is zoals het moet zijn. Groente moet dan weer niet zolang koken als aardappelen of pasta. De kinderen hebben immers graag, zoals hun vader dat zegt, nog een 'bite' aan hun groente.

Wanneer zet je in vredesnaam wat op het vuur en hoe lang? Staat het eindelijk op tafel, zit er te weinig smaak aan. Kruiden is ook zo lastig. Hoeveel zout moet je gebruiken? In kookboeken praten ze altijd over een snufje, maar wat is in hemelsnaam een snufje? Een theelepel, een mespunt, een scheutje... Als ik mijn man zijn werkwijze volg, kruid je gewoon op gevoel en uit de losse hand. Vergat alleen even dat zijn handen twee keer zo groot zijn als die van mij. Eerste les, wees niet bang om gul te zijn met kruiden.

Al bij al, de kinderen hebben niet geklaagd en de keuken is niet in vlammen opgegaan, dus zo slechts zijn mijn eerste weken als inval kok niet verlopen. We blijven enthousiast oefenen en wie weet praat ik binnenkort ook wel over koken in plaats van over eten klaarmaken.

Voor iedereen die nog moet koken, succes en alvast Bon appetit!